Jak wiecie w naszym obiekcie znajdziecie różne nachylenie ścianek wspinaczkowych oraz różne rozmieszczenie stopni i chwytów. Jak zatem optymalnie ustawiać ciało w zależności od rodzaju nachylenia? Pamiętajcie, że dobre ustawienie ciała pomoże:
– zminimalizować obciążenie rąk,
– zwiększyć zasięg rąk w celu sięgnięcia do daleko położonych chwytów,
– wykorzystywać chwyty ustawione w „niewłaściwą” stronę,

Im bardziej stroma skała, tym szybciej słabną ręce i tym szybciej trzeba wykonywać kolejne ruchy, żeby dojść do końca drogi wspinaczkowej.

Połogie płyty
Połoga płyta to taka, która jest nachylona pod kątem mniejszym niż pionowy. Wspinaczka po takich formacjach wymaga poczucia równowagi, płynności ruchów i zaufania do stopni, ponieważ rzadko można znaleźć dobre chwyty.
Częstym błędem we wspinaczce na płytach jest pochylanie się do przodu. Należy utrzymywać środek ciężkości dokładnie ponad stopami, tak samo jak na chodniku — jeśli stojąc na chodniku, pochylisz się za bardzo do przodu, upadniesz na twarz. Analogicznie: jeśli pochylisz się do przodu na płycie, stopy ześlizgną się, a ty upadniesz. Na ogół po płytach wspina się przodem do skały. Wyjątek to sytuacja, w której można stanąć bokiem na dobrym stopniu, żeby dać odpocząć stopom.

Pionowa ściana
W pionie można ustawić się albo przodem do ściany, biodra są wówczas ułożone równolegle do powierzchni skały, albo też bokiem, z biodrami
ustawionymi prostopadle do ściany. To, która z tych pozycji jest najlepsza, zależy od dostępnych chwytów.
Żabka to pozycja, w której ciężar ciała spoczywa na stopach, kiedy stoisz
twarzą do skały. Obróć kolana i stopy tak, aby były skierowane w przeciwnych kierunkach (na zewnątrz) i przysuń biodra blisko do skały, dzięki czemu przeniesiesz ciężar ciała na stopy.
Pozycja boczna pomaga w dosięgnięciu do daleko położonych chwytów w pionowej ścianie i przenosi ciężar ciała na stopy. Załóżmy, że musisz sięgnąć lewą ręką do odległego chwytu. Postaw na stopniu zewnętrzną krawędź lewej stopy, a prawą odstaw nieco w bok, mniej więcej na tej samej wysokości lub nieco wyżej niż lewą, żeby ustabilizować pozycję. Przy takim ustawieniu ciała lewe biodro jest przysunięte blisko do ścianki, a ciężar ciała
spoczywa na lewej nodze. Ponieważ lewa strona ciała jest przysunięta do ścianki, możesz wyżej sięgnąć lewą ręką. Jeśli chcesz zwiększyć zasięg
prawej ręki, obróć się do ściany prawą stroną i stań na prawej nodze. Gdy układ chwytów i stopni sprawia, że ciało obraca się i odsuwa od skały
niczym drzwi na zawiasach, możesz powstrzymać obrót, wysuwając jedną nogę w bok tak, by skontrować obracające cię siły. Jeśli, na przykład, masz dobry stopień na prawą nogę, ale ciało obraca się w prawo, wysuń lewą nogę w prawo, co zapobiegnie rotacji. Jeśli układ ciała wymusza obrót w lewo, przesunięcie prawej nogi z tyłu za lewą, ustabilizuje pozycję. Wysuniętej w bok nogi nie trzeba stawiać na stopniu, chociaż oczywiście to pomaga, ale często wystarczy po prostu docisnąć stopę do skały.

Przewieszenie
Drogi przewieszone są męczące i na ogół trudne. Wspinanie w przewieszeniu wymaga sprawności fizycznej, wytrwałości i wyobraźni. Musisz myśleć
szybko i zdecydować się na ruch, zanim mięśnie odmówią posłuszeństwa, oraz odpoczywać, kiedy to tylko możliwe. Różne akrobatyczne pozycje ułatwiają w przewieszonej skale przeniesienie maksymalnej części obciążenia na nogi.
Kiedy tylko możesz, prostuj ręce to pozwala oszczędzić siły. Pozycja boczna w połączeniu z odciągiem do minimum ogranicza wysiłek
konieczny do poruszania się w przewieszeniu. Trzymając lewą ręką chwyt mniej więcej na wysokości piersi, ustaw się bokiem i przysuń prawe biodro do skały tak, żeby ramię ciasno przylegało do piersi. Ustawienie ręki tuż przy ciele ogranicza działającą na nią siłę.
Inna technika przydatna w przewieszeniu to skręt. Polega ona na postawieniu na stopniu zewnętrznej krawędzi: stopy, obróceniu biodra w stronę skały tak, jak przy pozycji bocznej, zaś nogi w kolanie tak, aby było ono skierowane niemalże w dół. Biodra zostają przy tym przysunięte do ściany tak blisko, że znajdują się prawie ponad stopami.
Druga noga, w miarę możliwości wyprostowana, jest postawiona na dobrym stopniu i przejmuje znaczną część ciężaru ciała. W opisanej pozycji nogi współpracują ze sobą, rozpierając się pomiędzy stopniami.
W przewieszeniu, napięcie mięśni i usztywnienie tułowia umożliwiają prawidłowe i logiczne wykorzystywanie chwytów i stopni. Jeśli na przewieszonej drodze dopuścisz do rozluźnienia tułowia, większa część ciężaru ciała obciąży ręce, a nogi zapewne zsuną się ze stopni. Usztywnienie tułowia przez napięcie mięśni brzucha i grzbietu pozwala przenieść obciążenie na nogi i ułatwia utrzymanie ich na stopniach.

Realizacja projektów Stowarzyszenia Sportowego „Altius” we Wrocławiu jest możliwa dzięki środkom finansowym pochodzącym z Gminy Wrocław i wsparciu Prezydenta Wrocławia – Pana Jacka Sutryka.